Για τον δρόμο Χαλκίδα-Κύμη
Είχα ξεκινήσει να γράφω ένα κείμενο για τα χριστούγεννα στην (πανέμορφη) Κύμη και το στολισμό της πλατείας, μέχρι που βρήκα στο επίσημο σαιτ του Δήμου Κύμης αυτό το δημοσίευμα, για τον πολυθρύλητο δρόμο που θα ενώνει την Κύμη με τη Χαλκίδα. Η ουσία του δημοσιεύματος είναι η δήλωση του υφυπουργού ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Θ. Ξανθόπουλου, με βάση την οποία εγκρίθηκε κονδύλι για την... προμελέτη του οδικού άξονα. Πριν βιαστούμε να ανοίξουμε σαμπάνιες, ας διαβάσουμε προσεκτικά τη δήλωση του υφυπουργού: ‘εγκρίθηκε συμβατική πίστωση 2 εκ. ευρώ για μια ολοκληρωμένη αναγνωριστική μελέτη με εναλλακτικές λύσεις, για να επιλεγεί η βέλτιστη’. Δηλαδή, τα 2 εκ. θα πάνε στην προμελέτη, η οποία θα λειτουργήσει σαν μπούσουλας για την κανονική μελέτη, αν και όποτε γίνει η τελευταία.
Χωρίς να θέλω να γίνω κασσάνδρα, διατηρώ αρκετές επιφυλάξεις όταν ακούω τους πολιτικούς να μιλάνε για ‘εναλλακτικές λύσεις’. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ένας γνώμονας για τα τεχνικά στοιχεία του δρόμου, όπως το από που θα περνάει ή το πλάτος του, αλλά ανάλογα με τα οικονομικά κόστη και κυρίως τις αντιδράσεις των κατοίκων, θα αποφασιστεί η χάραξη/σχεδίασή του. Γενικά, ο τεχνικά σωστός δρόμος δεν θα πρέπει να περνάει μέσα από τα χωριά, αλλά να είναι κλειστός με δύο λωρίδες σε κάθε κατεύθιυνση. Αυτό θα επιτρέψει την ανάπτυξη μέσων ταχυτήτων της τάξεως των 120 χλμ/ώρα, οπότε η Κύμη θα απέχει μόλις μία ώρα και 40 λεπτά από την Αθήνα. Τα προβλήματα ξεκινάνε από το γεγονός ότι δύσκολα οι κάτοικοι των χωριών θα δεχτούν να περνάει ο δρόμος έξω από αυτά, με το πρόσχημα ότι θα πέσει η εμπορική τους κίνηση. Άλλωστε, ο κύριος Βλαχογιάννης εκπροσωπώντας την ‘πράσινη’ παράταξη είχε ταχθεί ενάντια σε μία τέτοια προοπτική με το επιχείρημα της ερήμωσης των χωριών. Προφανώς η νομαρχία, όντας πράσινη, θα φέρει προσκόμματα με το ίδιο σκεπτικό, στον τεχνικά σωστό δρόμο.
Επίσης, ακόμα και αν λυθούν τα προβλήματα της προμελέτης, ουδείς εγγυάται ότι η μελέτη θα γίνει στην ώρα της ώστε να προλάβει να ενταχθεί το έργο στο Δ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης ή ότι δεν θα αντιμετωπίσει προσφυγές στο ΣτΕ λόγω πχ ελλειπούς περιβαλλοντικής μελέτης. Πολύ φοβάμαι ότι για άλλη μία φορά οι αρμόδιοι θα φοβηθούν το πολιτικό κόστος και θα καταλήξουμε σε μία διαπλάτυνση του υπάρχοντος δρόμου με 1-2 παρακάμψεις έξω από κάποια χωριά. Φυσικά, κάτι τέτοιο θα ήταν καταστροφικό διότι θα καθιστούσε το λιμάνι μας ακατάλληλο να δεχθεί γραμμές για το βόρειο-βορειανατολικό Αιγαίο, λόγω ελλιπούς οδικού δικτύου. Στο χέρι μας είναι, λοιπόν, να πιέσουμε ώστε να μην μείνουμε στην όποια προμελέτη και το πρόβλημα χρονίσει, αλλά και να μην συμβιβαστούμε με οποιαδήποτε λύση- πασάλλειμα.
Υ.Γ. επιτέλους χειμώνας! Η πρόβλεψη για την Κύμη (πατήστε και σε κανένα λινκ στη στήλη δεξιά! Τζάμπα τα βάζω;) δίνει παραμονή χριστουγέννων με χιονόνερο! Άντε, να δούμε άσπρη μέρα!
Υ.Γ.2 Καλές γιορτές σε όλους!
Tuesday, December 19, 2006
Tuesday, November 07, 2006
Για το συμβάν της Αμαρύνθου
Τις τελευταίες μέρες το γνωστό περιστατικό του βιασμού στην Αμάρυνθο με έχει βάλει σε σκέψεις, όχι τόσο για το γεγονός καθ’ εαυτό, αλλά για τον τρόπο αντιμετώπισής του από την πολιτεία, τα ΜΜΕ και την κοινωνία. Είναι κρίμα ένα τόσο σοβαρό γεγονός το οποίο θα μπορούσε να μας κάνει να σκεφτούμε το ‘που πάμε’ ως κοινωνία, να ευτελίζεται σε λογύδρια εναντίον των καταλήψεων και αρθρογραφία για το κατά πόσον θα έπρεπε γνωστός δημοσιογράφος να δείξει σκηνές από πικάντικα βιντεάκια με πρωταγωνιστές ανήλικους. Δυστυχώς, άλλη μια φορά, για χάρη του θεάματος χάνεται η ουσία, η οποία βρίσκεται στο τρίπτυχο σεξισμός - ρατσισμός – στρουθοκαμηλισμός. Η συγκεκριμένη υπόθεση, περικλείει τον διάχυτο σεξισμό της κοινωνίας απέναντι στο θύμα, τη ρατσιστική αντιμετώπιση του και το στρουθοκαμηλισμό του νεοέλληνα απέναντι σε υπαρκτές καταστάσεις, οπότε έχει ενδιαφέρον να δούμε την καταγωγή του κάθε ενός από αυτά.
Ο σεξισμός, καλλιεργείται καταρχήν από τα δύο μεγάλα κόμματα. Το μέτρο της ελάχιστης ποσόστοσης (30%) των γυναικών στα εκλογικά ψηφοδέλτια, φτιάχτηκε από αυτά έχοντας ως στόχο την αντιμετώπιση του υπαρκτού (στα δύο μεγάλα κόμματα) προβλήματος της υποαντιπροσώπευσης του γυναικείου φύλλου. Όμως, το μέτρο αυτό δείχνει και την αποτυχία των δύο κομμάτων, καθώς έμμεσα παραδέχονται ότι χωρίς το νόμο το πρόβλημα θα χρόνιζε και συγχρόνως αποτελεί νομιμοποίηση του σεξισμού διότι αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως είδος προς προστασία! Μάλιστα, τις ελάχιστες φορές που κάποιο από τα δύο κόμματα εμφανίσει ψηφοδέλτιο με γυναικείο πληθυσμό της τάξης του 40% (όπως πρόσφατα υποψήφιος για το δήμο Αθηναίων), το γεγονός προβάλλεται άκρως σεξιστικά, με φωτογραφήσεις του υποψηφίου με τις γυναίκες σε στυλ πασαρέλας.
Επίσης, το τελευταίο διήμερο προβλήθηκε αρκετά η πρωτοβουλία του αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου να συναντηθεί με το θύμα. Όμως, αυτό το γεγονός δεν αναιρεί το ότι ο αρχιεπίσκοπος, όπως και το σύνολο των ‘πατέρων’ και ‘παππούληδων’ της εκκλησίας, ηγούνται ή συμμετέχουν σε μία δομή που διατηρεί τα υπάρχοντα σεξιστικά στερεότυπα. Έτσι, έχουμε μία επαρχία της Ελλάδας, το άγιο όρος, όπου ο μισός πληθυσμός δεν μπορεί να την επισκεπτεί όχι για θρησκευτικούς λόγους, αλλά επειδή γεννήθηκε με ‘μιαρό’ φύλλο. Επίσης, για τον ίδιο λόγο, ο μισός πληθυσμός δεν μπορεί, στις εκκλησίες, να εισέλθει στην αγία τράπεζα καθώς και να κοινωνήσει τις ημέρες της περιόδου!
Ακόμα, στη συγκεκριμένη υπόθεση βλέπω και διαβάζω για το ζήλο της αστυνομίας και τη θέρμη του τακτικού ανακριτή, προκειμένου να ‘χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση’. Όμως, από το 91 μέχρι σήμερα, σε ελάχιστες περιπτώσεις οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές έδειχναν την ίδια διάθεση. Ήδη από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, η ελληνική επαρχία είναι γεμάτη από μαγαζιά με ταμπέλες ‘προσεχώς Βουλγάρες’, με ‘εργαζόμενες’ ως επί το πλείστον θύματα του traffiking. Τι κάνανε οι αστυνομικές αρχές όλο αυτό τον καιρό; Συνήθως το παραβλέπανε, ενίοτε και διασκεδάζανε εκεί. Τις ελάχιστες περιπτώσεις που το γεγονός έφτανε στα δικαστήρια, οι ένοχοι ήταν εξαφανισμένοι και τα θύματα μετατρέπονταν σε κατηγορούμενες για παράνομη είσοδο στη χώρα.
Επιπλέον, όσο και αν θέλουμε να βαυκαλιζόμαστε για την ανεκτικότητα της ελληνικής κοινωνίας, η αλήθεια είναι διαφορετική. Ο ρατσισμός είναι υπαρκτός και μεγάλο μερίδιο της σημερινής κατάστασης οφείλεται στην αδράνεια της ελληνικής πολιτείας τα τελευταία 15 χρόνια. Ήδη από το 1989, με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, διαφαινόταν η κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης. Παρ’ όλα αυτά, ουδέποτε έγινε προγραμματισμός για τις στρατιές των οικονομικών μεταναστών που θα ακολουθούσαν. Ακόμα και μετά το 1991, οπότε και η ελληνική επικράτεια δέχτηκε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, η πολιτεία αναλώθηκε σε επιχειρήσεις-σκούπα και επαναπροωθήσεις τους στις χώρες καταγωγής τους, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Αν, αντίθετα, είχε δημιουργηθεί ένας φορέας με στόχο την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία και την προετοιμασία της τελευταίας, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.
Το τελευταίο σημείο που αξίζει να αναφερθεί είναι ο στρουθοκαμηλισμός των ΜΜΕ απέναντι σε ένα φαινόμενο που τα ίδια καλλιέργησαν. Η σημερινή τηλεόραση, προβάλλει την δημοσιογραφία και τη διασκέδαση της κλειδαρότρυπας και μάλιστα στις ζώνες υψηλής τηλεθέασης. Όταν στρατιές εφήβων μεγαλώνουν με πρότυπα από τους διάφορους κλόνους του big brother, όταν η ενημέρωση και οι αποκαλύψεις των δελτίων ειδήσεων και των ‘ενημερωτικών’ εκπομπών βασίζονται στην κρυφή κάμερα, όταν η μεσημεριανή ζώνη έχει κατακλυστεί από εκπομπές παρακολούθησης της ιδιωτικής ζωής των ‘σταρ’ που η ίδια γέννησε, γιατί μας εκπλήσσει η ψυχραιμία των μαθητριών που κατέγραφαν στα κινητά τους τη σκηνή του βιασμού ή των πρωταγωνιστών σε ανάλογα βιντεάκια; Όταν τα ίδια τα κανάλια αποθεώνουν τη λογική της ‘ξεπέτας’ και το πρότυπο του ‘ξέκολου’ στην πλειονότητα των σειρών τους, μάλιστα κάποιες από αυτές όπως το sex and the city αποτελούν τη ‘ναυαρχίδα’ τους, γιατί μας εκπλήσσει η παρόμοια συμπεριφορά των δεκαπενταρηδων; Και τέλος, πόσο συνεπές είναι να καυτηριάζουν την συμπεριφορά του δημοσιογράφου που πρόβαλλε κάποια από τα βιντεάκια οι εφημερίδες που κάθε εβδομάδα διανέμουν τσοντοσιντί ή οι εκδότες τους προωθούν γραμμές 090;
Δυστυχώς, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα από όσο παρουσιάζονται και το ακόμα τραγικότερο είναι ότι ελάχιστοι φαίνεται να συνειδητοποιούν την έκταση τους.
Τις τελευταίες μέρες το γνωστό περιστατικό του βιασμού στην Αμάρυνθο με έχει βάλει σε σκέψεις, όχι τόσο για το γεγονός καθ’ εαυτό, αλλά για τον τρόπο αντιμετώπισής του από την πολιτεία, τα ΜΜΕ και την κοινωνία. Είναι κρίμα ένα τόσο σοβαρό γεγονός το οποίο θα μπορούσε να μας κάνει να σκεφτούμε το ‘που πάμε’ ως κοινωνία, να ευτελίζεται σε λογύδρια εναντίον των καταλήψεων και αρθρογραφία για το κατά πόσον θα έπρεπε γνωστός δημοσιογράφος να δείξει σκηνές από πικάντικα βιντεάκια με πρωταγωνιστές ανήλικους. Δυστυχώς, άλλη μια φορά, για χάρη του θεάματος χάνεται η ουσία, η οποία βρίσκεται στο τρίπτυχο σεξισμός - ρατσισμός – στρουθοκαμηλισμός. Η συγκεκριμένη υπόθεση, περικλείει τον διάχυτο σεξισμό της κοινωνίας απέναντι στο θύμα, τη ρατσιστική αντιμετώπιση του και το στρουθοκαμηλισμό του νεοέλληνα απέναντι σε υπαρκτές καταστάσεις, οπότε έχει ενδιαφέρον να δούμε την καταγωγή του κάθε ενός από αυτά.
Ο σεξισμός, καλλιεργείται καταρχήν από τα δύο μεγάλα κόμματα. Το μέτρο της ελάχιστης ποσόστοσης (30%) των γυναικών στα εκλογικά ψηφοδέλτια, φτιάχτηκε από αυτά έχοντας ως στόχο την αντιμετώπιση του υπαρκτού (στα δύο μεγάλα κόμματα) προβλήματος της υποαντιπροσώπευσης του γυναικείου φύλλου. Όμως, το μέτρο αυτό δείχνει και την αποτυχία των δύο κομμάτων, καθώς έμμεσα παραδέχονται ότι χωρίς το νόμο το πρόβλημα θα χρόνιζε και συγχρόνως αποτελεί νομιμοποίηση του σεξισμού διότι αντιμετωπίζει τις γυναίκες ως είδος προς προστασία! Μάλιστα, τις ελάχιστες φορές που κάποιο από τα δύο κόμματα εμφανίσει ψηφοδέλτιο με γυναικείο πληθυσμό της τάξης του 40% (όπως πρόσφατα υποψήφιος για το δήμο Αθηναίων), το γεγονός προβάλλεται άκρως σεξιστικά, με φωτογραφήσεις του υποψηφίου με τις γυναίκες σε στυλ πασαρέλας.
Επίσης, το τελευταίο διήμερο προβλήθηκε αρκετά η πρωτοβουλία του αρχιεπίσκοπου Χριστόδουλου να συναντηθεί με το θύμα. Όμως, αυτό το γεγονός δεν αναιρεί το ότι ο αρχιεπίσκοπος, όπως και το σύνολο των ‘πατέρων’ και ‘παππούληδων’ της εκκλησίας, ηγούνται ή συμμετέχουν σε μία δομή που διατηρεί τα υπάρχοντα σεξιστικά στερεότυπα. Έτσι, έχουμε μία επαρχία της Ελλάδας, το άγιο όρος, όπου ο μισός πληθυσμός δεν μπορεί να την επισκεπτεί όχι για θρησκευτικούς λόγους, αλλά επειδή γεννήθηκε με ‘μιαρό’ φύλλο. Επίσης, για τον ίδιο λόγο, ο μισός πληθυσμός δεν μπορεί, στις εκκλησίες, να εισέλθει στην αγία τράπεζα καθώς και να κοινωνήσει τις ημέρες της περιόδου!
Ακόμα, στη συγκεκριμένη υπόθεση βλέπω και διαβάζω για το ζήλο της αστυνομίας και τη θέρμη του τακτικού ανακριτή, προκειμένου να ‘χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση’. Όμως, από το 91 μέχρι σήμερα, σε ελάχιστες περιπτώσεις οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές έδειχναν την ίδια διάθεση. Ήδη από τα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, η ελληνική επαρχία είναι γεμάτη από μαγαζιά με ταμπέλες ‘προσεχώς Βουλγάρες’, με ‘εργαζόμενες’ ως επί το πλείστον θύματα του traffiking. Τι κάνανε οι αστυνομικές αρχές όλο αυτό τον καιρό; Συνήθως το παραβλέπανε, ενίοτε και διασκεδάζανε εκεί. Τις ελάχιστες περιπτώσεις που το γεγονός έφτανε στα δικαστήρια, οι ένοχοι ήταν εξαφανισμένοι και τα θύματα μετατρέπονταν σε κατηγορούμενες για παράνομη είσοδο στη χώρα.
Επιπλέον, όσο και αν θέλουμε να βαυκαλιζόμαστε για την ανεκτικότητα της ελληνικής κοινωνίας, η αλήθεια είναι διαφορετική. Ο ρατσισμός είναι υπαρκτός και μεγάλο μερίδιο της σημερινής κατάστασης οφείλεται στην αδράνεια της ελληνικής πολιτείας τα τελευταία 15 χρόνια. Ήδη από το 1989, με την πτώση του τείχους του Βερολίνου, διαφαινόταν η κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης. Παρ’ όλα αυτά, ουδέποτε έγινε προγραμματισμός για τις στρατιές των οικονομικών μεταναστών που θα ακολουθούσαν. Ακόμα και μετά το 1991, οπότε και η ελληνική επικράτεια δέχτηκε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, η πολιτεία αναλώθηκε σε επιχειρήσεις-σκούπα και επαναπροωθήσεις τους στις χώρες καταγωγής τους, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Αν, αντίθετα, είχε δημιουργηθεί ένας φορέας με στόχο την ομαλή ένταξή τους στην κοινωνία και την προετοιμασία της τελευταίας, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα.
Το τελευταίο σημείο που αξίζει να αναφερθεί είναι ο στρουθοκαμηλισμός των ΜΜΕ απέναντι σε ένα φαινόμενο που τα ίδια καλλιέργησαν. Η σημερινή τηλεόραση, προβάλλει την δημοσιογραφία και τη διασκέδαση της κλειδαρότρυπας και μάλιστα στις ζώνες υψηλής τηλεθέασης. Όταν στρατιές εφήβων μεγαλώνουν με πρότυπα από τους διάφορους κλόνους του big brother, όταν η ενημέρωση και οι αποκαλύψεις των δελτίων ειδήσεων και των ‘ενημερωτικών’ εκπομπών βασίζονται στην κρυφή κάμερα, όταν η μεσημεριανή ζώνη έχει κατακλυστεί από εκπομπές παρακολούθησης της ιδιωτικής ζωής των ‘σταρ’ που η ίδια γέννησε, γιατί μας εκπλήσσει η ψυχραιμία των μαθητριών που κατέγραφαν στα κινητά τους τη σκηνή του βιασμού ή των πρωταγωνιστών σε ανάλογα βιντεάκια; Όταν τα ίδια τα κανάλια αποθεώνουν τη λογική της ‘ξεπέτας’ και το πρότυπο του ‘ξέκολου’ στην πλειονότητα των σειρών τους, μάλιστα κάποιες από αυτές όπως το sex and the city αποτελούν τη ‘ναυαρχίδα’ τους, γιατί μας εκπλήσσει η παρόμοια συμπεριφορά των δεκαπενταρηδων; Και τέλος, πόσο συνεπές είναι να καυτηριάζουν την συμπεριφορά του δημοσιογράφου που πρόβαλλε κάποια από τα βιντεάκια οι εφημερίδες που κάθε εβδομάδα διανέμουν τσοντοσιντί ή οι εκδότες τους προωθούν γραμμές 090;
Δυστυχώς, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρότερα από όσο παρουσιάζονται και το ακόμα τραγικότερο είναι ότι ελάχιστοι φαίνεται να συνειδητοποιούν την έκταση τους.
Τελικά, αυτοί είμαστε;
Αναδημοσιεύω το άρθρο του Περικλή Κορόβεση από τη χθεσινή ελευθεροτυπία, το οποίο περιγράφει, με αφορμή το συμβάν της Αμαρύνθου, τις εντυπώσεις του συγγραφέα από την ελληνική επαρχία. Δυστυχώς, αν και γίνεται μοιάζει ισοπεδοτικός σε ορισμένα σημεία, τα όσα λέει είναι μεγάλες αλήθειες που τις βιώνουμε καθημερινά και στην Κύμη...
Μήπως βιάζει και το σχολείο;
Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ
Στη μικρή επαρχιακή πόλη που καταφεύγω όταν θέλω να απομονωθώ για να γράψω ένα βιβλίο έχω την προσωνυμία «φάντασμα». Αυτό δεν οφείλεται στις μεταφυσικές ανησυχίες των κατοίκων, αλλά στο γεγονός πως είμαι ο μόνος που κυκλοφορεί με τα πόδια. Και αυτό είναι αξιοπρόσεκτο, αν όχι μεμπτό. Εν τούτοις έχω γίνει αποδεκτός από την τοπική κοινωνία επειδή συνεισφέρω στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου με τις συχνές επισκέψεις μου στα μπαρ και τα εστιατόρια, όταν βέβαια αυτά είναι ανοιχτά. Ακόμα έχω κερδίσει κάποιες καλημέρες από κάποιες εμφανίσεις στην τηλεόραση. Στην επαρχία είναι δύσκολο να βρεις άνθρωπο να μιλήσεις για κάτι άλλο εκτός από το ποδόσφαιρο και τον καιρό. Μέρος ιδανικό για ηθοποιούς και τραγουδιστές, αν για κάποιο λόγο πρέπει να κάνουν αφωνία.Η μόνη δυνατότητα που έχεις για να καταλάβεις αν λειτουργούν οι φωνητικές σου χορδές, είναι με το μανάβη σου, τον ψαρά σου, τον εφημεριδοπώλη σου, το φούρναρη ή τον άνθρωπο του σούπερ μάρκετ που βρίσκεται στον πάγκο με τα αλλαντικά και τα τυριά. Δεν ξέρω αν στις ταμίες επιτρέπεται να πουν τίποτε άλλο από το «Εχετε καρτούλα;» και το «ευχαριστούμε» (αυτό συμβαίνει και στην Αθήνα). Τις μέρες του βιασμού της δεκαεξάχρονης Βουλγάρας, στην Αμάρυνθο Ευβοίας, από τέσσερις συμμαθητές της και με τη συνέργεια άλλων τεσσάρων συμμαθητριών που βιντεοσκοπούσαν το θέαμα με προφανή σκοπό τον εξευτελισμό και τον περαιτέρω εκβιασμό, ρώτησα «τις άκρες μου» σ' αυτήν την όμορφη παραλιακή πόλη τι σκέφτονται για το συμβάν. Λίγο-πολύ συμφωνούσαν όλοι. Το φταίξιμο ήταν της Βουλγάρας. Αν δεν τα ήθελε δεν θα τα πάθαινε.Και μου εξήγησαν πως όλες οι πουτάνες της περιοχής είναι Βουλγάρες. Και μου υπέδειξαν κάποια μαγαζιά στην ευρύτερη περιοχή να πάω να το διαπιστώσω «ιδίοις όμμασι». Και στη βάση της ίδιας έγκριτης κοινωνιολογικής μελέτης, διαπίστωσαν πως οι ξένοι που έχουν έρθει στην Ελλάδα είναι τα αποβράσματα των κοινωνιών από τις οποίες προέρχονται. Εκεί δεν τους θέλουν. Οι Ρουμάνοι ειδικεύονται στις κλοπές, οι Αλβανοί στις ληστείες και τα εγκλήματα, οι Ρώσοι είναι μαφία και οι Βουλγάρες είναι πουτάνες. Τα επιχειρήματά μου τα βρήκαν αφελή και όταν ακόμα τους εξήγησα πως αυτά έλεγαν και για τους Ελληνες μετανάστες σε όποια χώρα και να πήγαν. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν οικογένειες, σπίτια και αυτοκίνητα και παιδιά που φροντίζουν να μην τους λείψει κανένα φροντιστήριο. Ανήκαν σε όλη την πολιτική γκάμα πλην ΣΥΝ. Μια μικρή διαφοροποίηση είχε ο φίλος μου ο κουκουές, που είπε πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονταν επί κομμουνισμού. Ο καπιταλισμός τούς διέφθειρε. Πιστεύω πως είναι έτσι όλη η επαρχία. Νεκρές πόλεις μέσα στην ανία, τη θλίψη και την ανεργία.Τίποτα δεν συμβαίνει. Μοναδική πνευματική τροφή, η τηλεόραση, που τους τροφοδοτεί με ρατσιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές και ο τηλεθεατής τις καταπίνει αμάσητα, γιατί δεν υπάρχει μια άλλη πηγή πληροφόρησης. Η Ελλάδα σήμερα είναι μια πολυεθνική χώρα όπως είναι όλη η Ευρώπη και κάθε άλλο κράτος που είναι πλούσιο. Και αυτή η χώρα, προϊόντος του χρόνου, βυθίζεται στην αμάθεια και την αβελτηρία. Εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες έρχονται μετανάστες στην Ελλάδα. Δεν θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί ένα υπουργείο Μεταναστευτικών Ζητημάτων που να εξηγήσει στους παλιούς Ελληνες γιατί αυτή η έλευση των νέων Ελλήνων, άσχετα από ποια είναι η χώρα καταγωγής; Δεν είμαι υπέρ της αφομοίωσης των μεταναστών. Οπου υπήρξα μετανάστης πάλεψα για να κρατηθεί η ελληνική μας ταυτότητα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν αποδέχεσαι το πλαίσιο της κοινωνίας όπου ζεις. Και στο σημείο που δεν το δέχεσαι, αυτό μπορεί να συμβεί και με τους ντόπιους και έτσι δημιουργούνται νέοι δεσμοί. Σημαίνει πως δένεσαι με βαθύτερες σχέσεις στη χώρα όπου ζεις και δουλεύεις, παλεύοντας για μια άλλη κοινωνία.Η πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια να βρει την αριστούχο εργαζόμενη μαθήτρια επαινέθηκε δικαίως από όλους. Και μπράβο του. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Γιατί όχι μια επίσκεψη και στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που γίνεται κάθε χρόνο; Γιατί να μην ενδιαφερθεί για τους άστεγους ή τους εξαρτημένους χρήστες απαγορευμένων ουσιών; Σε τελική ανάλυση, όλοι αυτοί είναι θύματα διακρίσεων και περιφρόνησης. Και ας υποθέσουμε πως ο Πρόεδρος γίνεται ακτιβιστής. Εχει κάθε δικαίωμα. Το Σύνταγμα δεν το απαγορεύει. Μία ψήφος είναι και αυτός, όπως όλοι μας. Ωραίο θα ήταν. Ομως δεν φτάνει. Χρειάζονται θεσμοί. Αλλά η Ν.Δ. δεν μπορεί να δημιουργήσει άλλο θεσμό από τα ΜΑΤ και τα ασφυξιογόνα. Το δε ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκε κόμμα μιας χρήσης, και αυτής προσωπικής, με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα περιμένουμε την τρίτη ταφή του. Και το Α της Αριστεράς μπορεί να διαβαστεί και σαν Ανικανότητα να παρέμβει και να προτείνει. Η 16χρονη να συμβολίζει την ελληνική κοινωνία; Το ίδιο της το σχολείο τη βίασε και μετά την απέβαλε. Μήπως ανάμεσα στους βιαστές θα πρέπει να ψάξουμε και δασκάλους;
Αναδημοσιεύω το άρθρο του Περικλή Κορόβεση από τη χθεσινή ελευθεροτυπία, το οποίο περιγράφει, με αφορμή το συμβάν της Αμαρύνθου, τις εντυπώσεις του συγγραφέα από την ελληνική επαρχία. Δυστυχώς, αν και γίνεται μοιάζει ισοπεδοτικός σε ορισμένα σημεία, τα όσα λέει είναι μεγάλες αλήθειες που τις βιώνουμε καθημερινά και στην Κύμη...
Μήπως βιάζει και το σχολείο;
Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ
Στη μικρή επαρχιακή πόλη που καταφεύγω όταν θέλω να απομονωθώ για να γράψω ένα βιβλίο έχω την προσωνυμία «φάντασμα». Αυτό δεν οφείλεται στις μεταφυσικές ανησυχίες των κατοίκων, αλλά στο γεγονός πως είμαι ο μόνος που κυκλοφορεί με τα πόδια. Και αυτό είναι αξιοπρόσεκτο, αν όχι μεμπτό. Εν τούτοις έχω γίνει αποδεκτός από την τοπική κοινωνία επειδή συνεισφέρω στην οικονομική ανάπτυξη του τόπου με τις συχνές επισκέψεις μου στα μπαρ και τα εστιατόρια, όταν βέβαια αυτά είναι ανοιχτά. Ακόμα έχω κερδίσει κάποιες καλημέρες από κάποιες εμφανίσεις στην τηλεόραση. Στην επαρχία είναι δύσκολο να βρεις άνθρωπο να μιλήσεις για κάτι άλλο εκτός από το ποδόσφαιρο και τον καιρό. Μέρος ιδανικό για ηθοποιούς και τραγουδιστές, αν για κάποιο λόγο πρέπει να κάνουν αφωνία.Η μόνη δυνατότητα που έχεις για να καταλάβεις αν λειτουργούν οι φωνητικές σου χορδές, είναι με το μανάβη σου, τον ψαρά σου, τον εφημεριδοπώλη σου, το φούρναρη ή τον άνθρωπο του σούπερ μάρκετ που βρίσκεται στον πάγκο με τα αλλαντικά και τα τυριά. Δεν ξέρω αν στις ταμίες επιτρέπεται να πουν τίποτε άλλο από το «Εχετε καρτούλα;» και το «ευχαριστούμε» (αυτό συμβαίνει και στην Αθήνα). Τις μέρες του βιασμού της δεκαεξάχρονης Βουλγάρας, στην Αμάρυνθο Ευβοίας, από τέσσερις συμμαθητές της και με τη συνέργεια άλλων τεσσάρων συμμαθητριών που βιντεοσκοπούσαν το θέαμα με προφανή σκοπό τον εξευτελισμό και τον περαιτέρω εκβιασμό, ρώτησα «τις άκρες μου» σ' αυτήν την όμορφη παραλιακή πόλη τι σκέφτονται για το συμβάν. Λίγο-πολύ συμφωνούσαν όλοι. Το φταίξιμο ήταν της Βουλγάρας. Αν δεν τα ήθελε δεν θα τα πάθαινε.Και μου εξήγησαν πως όλες οι πουτάνες της περιοχής είναι Βουλγάρες. Και μου υπέδειξαν κάποια μαγαζιά στην ευρύτερη περιοχή να πάω να το διαπιστώσω «ιδίοις όμμασι». Και στη βάση της ίδιας έγκριτης κοινωνιολογικής μελέτης, διαπίστωσαν πως οι ξένοι που έχουν έρθει στην Ελλάδα είναι τα αποβράσματα των κοινωνιών από τις οποίες προέρχονται. Εκεί δεν τους θέλουν. Οι Ρουμάνοι ειδικεύονται στις κλοπές, οι Αλβανοί στις ληστείες και τα εγκλήματα, οι Ρώσοι είναι μαφία και οι Βουλγάρες είναι πουτάνες. Τα επιχειρήματά μου τα βρήκαν αφελή και όταν ακόμα τους εξήγησα πως αυτά έλεγαν και για τους Ελληνες μετανάστες σε όποια χώρα και να πήγαν. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν οικογένειες, σπίτια και αυτοκίνητα και παιδιά που φροντίζουν να μην τους λείψει κανένα φροντιστήριο. Ανήκαν σε όλη την πολιτική γκάμα πλην ΣΥΝ. Μια μικρή διαφοροποίηση είχε ο φίλος μου ο κουκουές, που είπε πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονταν επί κομμουνισμού. Ο καπιταλισμός τούς διέφθειρε. Πιστεύω πως είναι έτσι όλη η επαρχία. Νεκρές πόλεις μέσα στην ανία, τη θλίψη και την ανεργία.Τίποτα δεν συμβαίνει. Μοναδική πνευματική τροφή, η τηλεόραση, που τους τροφοδοτεί με ρατσιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές και ο τηλεθεατής τις καταπίνει αμάσητα, γιατί δεν υπάρχει μια άλλη πηγή πληροφόρησης. Η Ελλάδα σήμερα είναι μια πολυεθνική χώρα όπως είναι όλη η Ευρώπη και κάθε άλλο κράτος που είναι πλούσιο. Και αυτή η χώρα, προϊόντος του χρόνου, βυθίζεται στην αμάθεια και την αβελτηρία. Εδώ και περίπου τρεις δεκαετίες έρχονται μετανάστες στην Ελλάδα. Δεν θα έπρεπε να είχε δημιουργηθεί ένα υπουργείο Μεταναστευτικών Ζητημάτων που να εξηγήσει στους παλιούς Ελληνες γιατί αυτή η έλευση των νέων Ελλήνων, άσχετα από ποια είναι η χώρα καταγωγής; Δεν είμαι υπέρ της αφομοίωσης των μεταναστών. Οπου υπήρξα μετανάστης πάλεψα για να κρατηθεί η ελληνική μας ταυτότητα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν αποδέχεσαι το πλαίσιο της κοινωνίας όπου ζεις. Και στο σημείο που δεν το δέχεσαι, αυτό μπορεί να συμβεί και με τους ντόπιους και έτσι δημιουργούνται νέοι δεσμοί. Σημαίνει πως δένεσαι με βαθύτερες σχέσεις στη χώρα όπου ζεις και δουλεύεις, παλεύοντας για μια άλλη κοινωνία.Η πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια να βρει την αριστούχο εργαζόμενη μαθήτρια επαινέθηκε δικαίως από όλους. Και μπράβο του. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Γιατί όχι μια επίσκεψη και στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ που γίνεται κάθε χρόνο; Γιατί να μην ενδιαφερθεί για τους άστεγους ή τους εξαρτημένους χρήστες απαγορευμένων ουσιών; Σε τελική ανάλυση, όλοι αυτοί είναι θύματα διακρίσεων και περιφρόνησης. Και ας υποθέσουμε πως ο Πρόεδρος γίνεται ακτιβιστής. Εχει κάθε δικαίωμα. Το Σύνταγμα δεν το απαγορεύει. Μία ψήφος είναι και αυτός, όπως όλοι μας. Ωραίο θα ήταν. Ομως δεν φτάνει. Χρειάζονται θεσμοί. Αλλά η Ν.Δ. δεν μπορεί να δημιουργήσει άλλο θεσμό από τα ΜΑΤ και τα ασφυξιογόνα. Το δε ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκε κόμμα μιας χρήσης, και αυτής προσωπικής, με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τώρα περιμένουμε την τρίτη ταφή του. Και το Α της Αριστεράς μπορεί να διαβαστεί και σαν Ανικανότητα να παρέμβει και να προτείνει. Η 16χρονη να συμβολίζει την ελληνική κοινωνία; Το ίδιο της το σχολείο τη βίασε και μετά την απέβαλε. Μήπως ανάμεσα στους βιαστές θα πρέπει να ψάξουμε και δασκάλους;
Tuesday, October 31, 2006
Κοντοσούβλι How-to !
Συνοπτικός οδηγός για το που θα φάτε τα καλύτερα κοντοσούβλια (και όχι μόνο) της ευρύτερης περιοχής Κύμης:
Στον Παντελή (ορίτζιναλ ονομασία ‘Κουμιώτικη γωνιά’), το λιγότερο ξεροψημένο, καθώς το βάζει στη σούβλα τυλιγμένο με λαδόκολλα! Έτσι, το κοντοσούβλι δεν χάνει τα υγρά του και ψήνεται ομοιόμορφα. Συνήθως το σερβίρει με μία μυστήρια σως (μπλιαχ), αλλά άμα το ζητήσετε βάζει και τζατζίκι! Υπάρχει σε καθημερινή βάση, όμως τα σαββατοκύριακα καλό είναι να πάτε πριν τις δέκα γιατί εξαντλείται γρήγορα. Επίσης έχει συμπαθητική παντσέτα ενώ άμα πετύχετε μέρα που έχει βάλει γουρουνόπουλο, δοκιμάστε ασυζητητί! Μοναδικά μειονεκτήματα, οι προτηγανισμένες πατάτες και τα καλαμάκια στο γκάζι...
Στον Μακρύγιαννη (απέναντι από τον ΟΤΕ), το πιο ξεροψημένο και χορταστικό, παρ’ όλο που αρχικά η μερίδα δεν σου γεμίζει το μάτι. Μάλιστα, στη σούβλα έχει περασμένα και λίγα κρεμμυδάκια με αποτέλεσμα το θεϊκό αυτό έδεσμα να αφήνει μία γλυκάδα στη γεύση! Βρίσκεται καθημερινώς, σε όποια ώρα και αν πάτε. Ακόμα, το κατάστημα προσφέρει συμπαθητικό κοκορέτσι, ενώ φημίζεται ως το πιο γρήγορο σε εξυπηρέτηση στην περιοχή! Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στην έμπνευση του καλλιτέχνη, που εδώ και πολλά χρόνια τη μεγαλοβδομάδα μας χαρίζει εδέσματα δικής του επινόησης όπως σουβλάκι κοτομπέϊκον (ωραίο αρκεί να έχει μόλις ψηθεί) και πίτα με καλαμάρι!!!
Στον Μπαρούμη (στους Ανδρονιάνους, απέναντι από το γηπεδάκι, αποκλείεται να μην το βρείτε), το best-of-the-best κοντοσούβλι! Απίστευτο κρέας, ωραίο ψήσιμο, φανταστικό τζατζίκι για συνοδεια, γενικά ένα κοντοσούβλι που τα σπάει! Αλλά (γιατί πάντα στη ζωή υπάρχει και ένα ‘αλλά’) λόγω της μειωμένης κίνησης το χειμώνα, το να βρεις κοντοσούβλι στον Μπαρούμι είναι οριακά πιο εύκολο από το να πετύχεις τους αριθμούς του Λόττο...Κάτι αντίστοιχο σε μικρότερο βαθμό συμβαίνει και με το εξίσου καλό κοκορέτσι του...Γενικά, πριν πάτε μέχρι τους Ανδρονιάνους, πάρτε κανένα τηλέφωνο να ρωτήσετε τι ψήνει. Κατά τα άλλα, έχει και πολύ καλή χοιρινή, αν και δεν συγκρίνεται με το κοντοσούβλι του. Μοναδικό μειονέκτημα, η απόσταση (κάπου 25 λεπτά από την Κύμη)!
Tuesday, October 17, 2006
Ας εκλογολογίσουμε!
Σήμερα θα ασχοληθώ αυστηρά με τις δημοτικές εκλογές, καθώς οι νομαρχιακές αφενός δεν έχουν μεγάλο τοπικό ενδιαφέρον, αφετέρου δεν έψαξα και τόσο πολύ τους υποψηφίους και τα προγράμματά τους. Όπως θα γνωρίζετε, τα τελικά αποτελέσματα είναι Θωμάς 49,2%, Βλαχογιάννης 43,1% και Λύκος 7,7%. Τις προηγούμενες μέρες των εκλογών κάθε συνδυασμός είχε παραγγείλλει τηλεφωνική δημοσκόπηση με τα αποτελέσματα να δίνουν Θωμάς 40-43%, Βλαχογιάννης 39-42%. Φυσικά έπεσαν έξω γιατί κανείς δεν είχε υπολογίσει αυτούς που δεν μένουν μόνιμα στην Κύμη, αλλά έρχονται για καλοκαίρια, γιορτές, εκλογές κλπ. Αυτοί λοιπόν, ψήφισαν συντριπτικά υπέρ του Θωμά, καθώς μέτρησε η αλλαγή προς το καλύτερο που βλέπουν κάθε χρόνο.
Κάποια πρώτα σχόλια είναι τα εξής:
1) Όποιος ψήφισε στο δημοτικό της παραλίας και υποστηρίξει ότι έριξε Λύκο, είναι ψεύτης και όπου τον βρείτε βαρέστε τον! Στην παραλία έγινε ένα ψιλομπάχαλο στους εκλογικούς καταλόγους με ευθύνη του υπουργείου εσωτερικών, με αποτέλεσμα οι εγγεγραμένοι να είναι 22 και οι ψηφίσαντες 13 με κατανομή 7-6 υπέρ του Βλαχογιάννη!
2) Τιμή και δόξα στους ηρωικούς κατοίκους των Κουτουρλων, με τους 9 εγγεγραμένους και του 5 ψηφίσαντες!
3) Αλήθεια, στην παραλία και στα Κουτουρλα βγήκαν κοινοτικά συμβούλια;
Κατά τα άλλα, περάσαμε μία σχετικά ήρεμη προεκλογική περίοδο, χωρίς πολλές ακρότητες και φανατισμούς, παρά τις φήμες που ακούγονταν στα καφενεία. Μάλιστα, κάποιοι έφτασαν να υποστηρίξουν πως σε ενδεχόμενη νίκη του Βλαχογιάννη, η πράσινη νεολαία θα έκανε ντου στα αντίπαλα προεκλογικά κέντρα σκίζοντας αφίσσες και ολοκληρώνοντας το γλέντι με ψήσιμο αρνιών στην πλατεία. Προσωπικά, δεν μπορώ να πιστέψω ότι σε μία μικρή κοινωνία, όπως η Κύμη, θα βρεθούν ενήλικες που να επιδοθούν σε τέτοιες αισχρότητες διχάζοντας την τοπική κοινωνία, ούτε και ότι ο κύριος Βλαχογιάννης, τον οποίο έχω σε μεγάλη εκτίμηση, θα ανεχόταν κάτι τέτοιο. Ας περάσουμε όμως, στο σχολιασμό των τριών υποψηφίων, κατά αύξουσα σειρά δύναμης!
Λύκος: η παραφωνία των εκλογών. Ειδικά τις δύο μέρες πριν τις εκλογές, έδωσε ρεσιτάλ μικροπολιτικής. Την Παρασκευή κυκλοφόρησε στην πλατεία ένα ανυπόγραφο υβριστικό φυλλάδιο με τίτλο ‘ο δήμαρχος της κολιάς’. Έλα όμως που 2-3 ‘αργόσχολοι’ τον ψυλλιαστήκαμε οπότε παρακολουθήσαμε την κοπέλα που τα μοίραζε και είδαμε σε ποιο εκλογικό κέντρο μπαινόβγαινε για να προμηθευτεί και άλλα! Επίσης το Σάββατο, ενώ με βάση το νόμο έχει κλείσει η προεκλογική περίοδος, κυκλοφορούσε ένα μαύρο τζιπ με ξένες πινακίδες και αφίσες του Λύκου, το οποίο είχε στη διαπασών διαφήμισή του! Μάλιστα ήταν τόσο προκλητικός ο οδηγός του, ώστε κατά το μεσημεράκι το πέτυχα να ‘μεταδίδει’ σταματημένο έξω από το κέντρο του Θωμά! Γενικότερα, η ρητορική του παρέπεμπε σε μαύρες εποχές και έβριθε κενολογιών, λαϊκισμού και απέλπιδων προσπαθειών πόλωσης. Η αισθητική του τραγική: τόσο η φωτογραφία του ως παμμέγιστος γκουρού, όσο και η προεκλογική του συγκέντρωση με τη ‘θριαμβευτική’ εμφάνιση μέσα από πίδακες φωτιάς, θα μείνουν στο χρόνο ως ανεπανάληπτα μνημεία του σύγχρονου κιτς. Ευτυχώς οι Κουμιώτες τον αγνόησαν στην κάλπη και πλέον είμαι βέβαιος πως θα περάσει στην ιστορία σαν μία κακή ανάμνηση. Πλέον, αμφιβάλλω ακόμα και για το αν θα παραβρεθεί σε κανένα δημοτικό συμβούλιο, γιατί να ασκήσει σοβαρή αντιπολίτευση το βρίσκω απίθανο. Αλήθεια, το έργο του Σιδεράκη τι έχει και είναι αόρατο και ‘δεν φαίνεται’, όπως μας είπε ο βουλευτής που είχε κατεβάσει ο Λύκος στην προεκλογική ομιλία του;
Βλαχογιάννης: η φρούδα ελπίδα. Τον κύριο Βλαχογιάννη, έτυχε να τον πρωτογνωρίσω πριν αρκετά χρόνια και ομολογώ πως μου είχε κάνει την καλύτερη εντύπωση. Είναι ένας Κύριος με κ κεφαλαίο, εξαιρετικά μορφωμένος και με διάθεση να ασχοληθεί με τα κοινά. Δυστυχώς κάπου εδώ τελειώνουν οι αναμνήσεις και ξεκινάνε τα γεγονότα.... Ο κύριος Βλαχογιάννης έκανε το λάθος να μπλεχτεί στην πράσινη παράταξη και στον λάκο με τα φίδια που ονομάζεται Τ.Ο. Πασοκ Κύμης. Έτσι, βρέθηκε στην άχαρη θέση να προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα δύο εσωκομματικά στρατόπεδα που τις τρεις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις διαιρούσαν το πράσινο κόμμα στα δύο. Πέραν αυτού, δυστυχώς έδειξε ότι ενώ έχει διάθεση να ασχοληθεί με το δήμο, του λείπουν οι ιδέες και η αισιοδοξία. Έτσι, επηρεασμένος από το γερμανικό μοντέλο το οποίο και έχει βιώσει, πρότεινε ως μόνη λύση για την μείωση της ανεργίας τη δημιουργία ‘βιομηχανικού πάρκου’ (ευφημισμός της βιομηχανικής ζώνης) κοντά στη χηλή. Επιπλέον υποσχέθηκε κατάργηση της ετήσιας ανάβασης για περιβαλλοντικούς λόγους και διαπλάτυνση του υπάρχοντος δρόμου Χαλκίδας-Κύμης αντί για τη διάνοιξη ενός νέου. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πως κάποιος που θέλει να καταργήσει την ανάβαση για οικλογικούς λόγους, προτείνει δημιουργία βιομηχανικής ζώνης χωρίς τουλάχιστον την ύπαρξη βιολογικου καθαρισμού. Έπειτα, ποιος ‘επενδυτής’ θα έρθει στην Κύμη να φτιάξει μία μονάδα τη στιγμή που δεν έχουμε σοβαρό οδικό δίκτυο, αλλά και ούτε το υπόσχεται; Ακόμα, με παραξενεύει η συγκεκριμένη ‘λύση’ της ανεργίας, καθώς θα δημιουργήσει καμμιά 30αριά θέσεις εργασίας αλλά θα κλείσει τις πολλαπλάσιες στον αναπτυσσόμενο τομέα του τουρισμού. Τέλος, με στεναχώρησε η προσπάθειά του να καπηλευθεί την αποδοχή από τον κόσμο του Κωστάρου Βάμβα και να προβληθεί ως φίλος του. Γενικά, περίμενα πολλά περισσότερα από τον κύριο Βλαχογιάννη, αλλά δυστυχώς βυθίστηκε στη μετριότητα της παράταξης που τον στήριζε.
Θωμάς: η ευχάριστη έκπληξη. Με λόγο μεστό, με πλήθος επιχειρημάτων και κυρίως με έργο που είχε πολλά χρονια να δει η Κύμη. Μοναδικές παραφωνίες του, η σιωπή όσον αφορά τους οικισμούς αυθαιρέτων σε Χηλη-Τσίλαρο-Θαψά-Μετόχι-Χιλιαδού, οι οποίες τείνουν να γίνουν Λούτσα. Εύχομαι με τον επικείμενο χαρακτηρισμό ζωνών οικοδόμησης, να λυθεί το υπαρκτό αυτό πρόβλημα. Κατά τα άλλα, έδειξε ότι δεν εξάντλησε της ιδέες του κατά την πρώτη τετραετία, προτείνοντας τη θεσμοθέτηση ιστορικού κέντρου Κύμης, κάτι το όποιο θα έπρεπε να είχε γίνει σε όλη την Ελλάδα απο τη μεταπολίτευση! Επίσης, εξεπλάγην ευχάριστα κατά την ανακοίνωση των ποσών που θα μπορούσε με βάση το νόμο να ξοδέψει για την εκπόνηση μελετών των διαφόρων έργων σε σύγκριση με αυτα που τελικά ξοδεύτηκαν! Έδειξε, ότι τελικά μπορούμε σε αυτό τον τόπο να δούμε προκοπή έξω από τις δομές των δύο μεγάλων κομμάτων, αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι με μεράκι, θέληση και διάθεση για δουλειά, χωρίς υστεροβουλίες, κουμπαριές και διαπλοκές.
Σήμερα θα ασχοληθώ αυστηρά με τις δημοτικές εκλογές, καθώς οι νομαρχιακές αφενός δεν έχουν μεγάλο τοπικό ενδιαφέρον, αφετέρου δεν έψαξα και τόσο πολύ τους υποψηφίους και τα προγράμματά τους. Όπως θα γνωρίζετε, τα τελικά αποτελέσματα είναι Θωμάς 49,2%, Βλαχογιάννης 43,1% και Λύκος 7,7%. Τις προηγούμενες μέρες των εκλογών κάθε συνδυασμός είχε παραγγείλλει τηλεφωνική δημοσκόπηση με τα αποτελέσματα να δίνουν Θωμάς 40-43%, Βλαχογιάννης 39-42%. Φυσικά έπεσαν έξω γιατί κανείς δεν είχε υπολογίσει αυτούς που δεν μένουν μόνιμα στην Κύμη, αλλά έρχονται για καλοκαίρια, γιορτές, εκλογές κλπ. Αυτοί λοιπόν, ψήφισαν συντριπτικά υπέρ του Θωμά, καθώς μέτρησε η αλλαγή προς το καλύτερο που βλέπουν κάθε χρόνο.
Κάποια πρώτα σχόλια είναι τα εξής:
1) Όποιος ψήφισε στο δημοτικό της παραλίας και υποστηρίξει ότι έριξε Λύκο, είναι ψεύτης και όπου τον βρείτε βαρέστε τον! Στην παραλία έγινε ένα ψιλομπάχαλο στους εκλογικούς καταλόγους με ευθύνη του υπουργείου εσωτερικών, με αποτέλεσμα οι εγγεγραμένοι να είναι 22 και οι ψηφίσαντες 13 με κατανομή 7-6 υπέρ του Βλαχογιάννη!
2) Τιμή και δόξα στους ηρωικούς κατοίκους των Κουτουρλων, με τους 9 εγγεγραμένους και του 5 ψηφίσαντες!
3) Αλήθεια, στην παραλία και στα Κουτουρλα βγήκαν κοινοτικά συμβούλια;
Κατά τα άλλα, περάσαμε μία σχετικά ήρεμη προεκλογική περίοδο, χωρίς πολλές ακρότητες και φανατισμούς, παρά τις φήμες που ακούγονταν στα καφενεία. Μάλιστα, κάποιοι έφτασαν να υποστηρίξουν πως σε ενδεχόμενη νίκη του Βλαχογιάννη, η πράσινη νεολαία θα έκανε ντου στα αντίπαλα προεκλογικά κέντρα σκίζοντας αφίσσες και ολοκληρώνοντας το γλέντι με ψήσιμο αρνιών στην πλατεία. Προσωπικά, δεν μπορώ να πιστέψω ότι σε μία μικρή κοινωνία, όπως η Κύμη, θα βρεθούν ενήλικες που να επιδοθούν σε τέτοιες αισχρότητες διχάζοντας την τοπική κοινωνία, ούτε και ότι ο κύριος Βλαχογιάννης, τον οποίο έχω σε μεγάλη εκτίμηση, θα ανεχόταν κάτι τέτοιο. Ας περάσουμε όμως, στο σχολιασμό των τριών υποψηφίων, κατά αύξουσα σειρά δύναμης!
Λύκος: η παραφωνία των εκλογών. Ειδικά τις δύο μέρες πριν τις εκλογές, έδωσε ρεσιτάλ μικροπολιτικής. Την Παρασκευή κυκλοφόρησε στην πλατεία ένα ανυπόγραφο υβριστικό φυλλάδιο με τίτλο ‘ο δήμαρχος της κολιάς’. Έλα όμως που 2-3 ‘αργόσχολοι’ τον ψυλλιαστήκαμε οπότε παρακολουθήσαμε την κοπέλα που τα μοίραζε και είδαμε σε ποιο εκλογικό κέντρο μπαινόβγαινε για να προμηθευτεί και άλλα! Επίσης το Σάββατο, ενώ με βάση το νόμο έχει κλείσει η προεκλογική περίοδος, κυκλοφορούσε ένα μαύρο τζιπ με ξένες πινακίδες και αφίσες του Λύκου, το οποίο είχε στη διαπασών διαφήμισή του! Μάλιστα ήταν τόσο προκλητικός ο οδηγός του, ώστε κατά το μεσημεράκι το πέτυχα να ‘μεταδίδει’ σταματημένο έξω από το κέντρο του Θωμά! Γενικότερα, η ρητορική του παρέπεμπε σε μαύρες εποχές και έβριθε κενολογιών, λαϊκισμού και απέλπιδων προσπαθειών πόλωσης. Η αισθητική του τραγική: τόσο η φωτογραφία του ως παμμέγιστος γκουρού, όσο και η προεκλογική του συγκέντρωση με τη ‘θριαμβευτική’ εμφάνιση μέσα από πίδακες φωτιάς, θα μείνουν στο χρόνο ως ανεπανάληπτα μνημεία του σύγχρονου κιτς. Ευτυχώς οι Κουμιώτες τον αγνόησαν στην κάλπη και πλέον είμαι βέβαιος πως θα περάσει στην ιστορία σαν μία κακή ανάμνηση. Πλέον, αμφιβάλλω ακόμα και για το αν θα παραβρεθεί σε κανένα δημοτικό συμβούλιο, γιατί να ασκήσει σοβαρή αντιπολίτευση το βρίσκω απίθανο. Αλήθεια, το έργο του Σιδεράκη τι έχει και είναι αόρατο και ‘δεν φαίνεται’, όπως μας είπε ο βουλευτής που είχε κατεβάσει ο Λύκος στην προεκλογική ομιλία του;
Βλαχογιάννης: η φρούδα ελπίδα. Τον κύριο Βλαχογιάννη, έτυχε να τον πρωτογνωρίσω πριν αρκετά χρόνια και ομολογώ πως μου είχε κάνει την καλύτερη εντύπωση. Είναι ένας Κύριος με κ κεφαλαίο, εξαιρετικά μορφωμένος και με διάθεση να ασχοληθεί με τα κοινά. Δυστυχώς κάπου εδώ τελειώνουν οι αναμνήσεις και ξεκινάνε τα γεγονότα.... Ο κύριος Βλαχογιάννης έκανε το λάθος να μπλεχτεί στην πράσινη παράταξη και στον λάκο με τα φίδια που ονομάζεται Τ.Ο. Πασοκ Κύμης. Έτσι, βρέθηκε στην άχαρη θέση να προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα δύο εσωκομματικά στρατόπεδα που τις τρεις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις διαιρούσαν το πράσινο κόμμα στα δύο. Πέραν αυτού, δυστυχώς έδειξε ότι ενώ έχει διάθεση να ασχοληθεί με το δήμο, του λείπουν οι ιδέες και η αισιοδοξία. Έτσι, επηρεασμένος από το γερμανικό μοντέλο το οποίο και έχει βιώσει, πρότεινε ως μόνη λύση για την μείωση της ανεργίας τη δημιουργία ‘βιομηχανικού πάρκου’ (ευφημισμός της βιομηχανικής ζώνης) κοντά στη χηλή. Επιπλέον υποσχέθηκε κατάργηση της ετήσιας ανάβασης για περιβαλλοντικούς λόγους και διαπλάτυνση του υπάρχοντος δρόμου Χαλκίδας-Κύμης αντί για τη διάνοιξη ενός νέου. Μου κάνει μεγάλη εντύπωση πως κάποιος που θέλει να καταργήσει την ανάβαση για οικλογικούς λόγους, προτείνει δημιουργία βιομηχανικής ζώνης χωρίς τουλάχιστον την ύπαρξη βιολογικου καθαρισμού. Έπειτα, ποιος ‘επενδυτής’ θα έρθει στην Κύμη να φτιάξει μία μονάδα τη στιγμή που δεν έχουμε σοβαρό οδικό δίκτυο, αλλά και ούτε το υπόσχεται; Ακόμα, με παραξενεύει η συγκεκριμένη ‘λύση’ της ανεργίας, καθώς θα δημιουργήσει καμμιά 30αριά θέσεις εργασίας αλλά θα κλείσει τις πολλαπλάσιες στον αναπτυσσόμενο τομέα του τουρισμού. Τέλος, με στεναχώρησε η προσπάθειά του να καπηλευθεί την αποδοχή από τον κόσμο του Κωστάρου Βάμβα και να προβληθεί ως φίλος του. Γενικά, περίμενα πολλά περισσότερα από τον κύριο Βλαχογιάννη, αλλά δυστυχώς βυθίστηκε στη μετριότητα της παράταξης που τον στήριζε.
Θωμάς: η ευχάριστη έκπληξη. Με λόγο μεστό, με πλήθος επιχειρημάτων και κυρίως με έργο που είχε πολλά χρονια να δει η Κύμη. Μοναδικές παραφωνίες του, η σιωπή όσον αφορά τους οικισμούς αυθαιρέτων σε Χηλη-Τσίλαρο-Θαψά-Μετόχι-Χιλιαδού, οι οποίες τείνουν να γίνουν Λούτσα. Εύχομαι με τον επικείμενο χαρακτηρισμό ζωνών οικοδόμησης, να λυθεί το υπαρκτό αυτό πρόβλημα. Κατά τα άλλα, έδειξε ότι δεν εξάντλησε της ιδέες του κατά την πρώτη τετραετία, προτείνοντας τη θεσμοθέτηση ιστορικού κέντρου Κύμης, κάτι το όποιο θα έπρεπε να είχε γίνει σε όλη την Ελλάδα απο τη μεταπολίτευση! Επίσης, εξεπλάγην ευχάριστα κατά την ανακοίνωση των ποσών που θα μπορούσε με βάση το νόμο να ξοδέψει για την εκπόνηση μελετών των διαφόρων έργων σε σύγκριση με αυτα που τελικά ξοδεύτηκαν! Έδειξε, ότι τελικά μπορούμε σε αυτό τον τόπο να δούμε προκοπή έξω από τις δομές των δύο μεγάλων κομμάτων, αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι με μεράκι, θέληση και διάθεση για δουλειά, χωρίς υστεροβουλίες, κουμπαριές και διαπλοκές.
Tuesday, October 10, 2006
Αλλο ένα Blog…
Κάτι τέτοιο θα σκέφτεσαι αγαπητέ αναγνώστη την ώρα που θα διαβάζεις αυτές εδώ τις γραμμές....Ε ναι, αυτό εδώ είναι άλλο ένα blog. Όπως υποδηλώνει ο τίτλος του, θα κινείται γύρω από τον τόπο καταγωγής μου, την πανέμορφη Κύμη Ευβοίας! Εδώ λοιπόν, θα γράφω όποτε βρίσκω χρόνο για τα τεκταινόμενα της Κύμης. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από το ρητό ‘κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο’, οπότε τις επόμενες μέρες θα ασχοληθώ με τις εκλογές, τα χριστούγεννα με τη σουρεαλιστική διακόσμηση της κεντρικής πλατείας και το καλοκαίρι με τα ξέκωλα που κάνουν ηλιοθεραπεία λίγο μετά τον Αη Γιώργη! Στο εδιάμεσο, θέλω να πιστεύω ότι θα βρουν χώρο και κάποιες ανταποκρίσεις που να απαντάνε σε θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής, όπως ποιος έχει καλύτερο κοντοσούβλι, ο Καμπούρης ή ο Μακρύγιαννης; Αυτά ως ένα πρώτο καλοσόρισμα! Και όπως λέει και ο ποιητής ‘άιντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε’!
Κάτι τέτοιο θα σκέφτεσαι αγαπητέ αναγνώστη την ώρα που θα διαβάζεις αυτές εδώ τις γραμμές....Ε ναι, αυτό εδώ είναι άλλο ένα blog. Όπως υποδηλώνει ο τίτλος του, θα κινείται γύρω από τον τόπο καταγωγής μου, την πανέμορφη Κύμη Ευβοίας! Εδώ λοιπόν, θα γράφω όποτε βρίσκω χρόνο για τα τεκταινόμενα της Κύμης. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να ξεφύγω από το ρητό ‘κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο’, οπότε τις επόμενες μέρες θα ασχοληθώ με τις εκλογές, τα χριστούγεννα με τη σουρεαλιστική διακόσμηση της κεντρικής πλατείας και το καλοκαίρι με τα ξέκωλα που κάνουν ηλιοθεραπεία λίγο μετά τον Αη Γιώργη! Στο εδιάμεσο, θέλω να πιστεύω ότι θα βρουν χώρο και κάποιες ανταποκρίσεις που να απαντάνε σε θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής, όπως ποιος έχει καλύτερο κοντοσούβλι, ο Καμπούρης ή ο Μακρύγιαννης; Αυτά ως ένα πρώτο καλοσόρισμα! Και όπως λέει και ο ποιητής ‘άιντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε’!
Saturday, October 07, 2006
Subscribe to:
Posts (Atom)